Gerek yeraltı kaynakları ve gerekse jeopolitik konum sağlamlaştırma amaçlı buna karşın halkları özgürleştirme ve demokrasi getirme uydurmalarıyla çeşitli senaryolar üreterek coğrafyaları birbirine katan hâkim devletler, insanları da doğdukları topraklardan ettiler. Ancak onların nereye gidebileceğini göstermeyi unuttular.

İnsanlar on binler, yüz binler halinde yuvalarını terk etmek zorunda kaldılar. Amaçları yaşanabilir, savaş bulaşmamış, medeni topraklara gitmek ve hayal ettikleri sükûn hayatı yaşamaktı. Pek çokları bu kaçışta su yollarını kullandılar, hatta hayatlarında belki de hiç görmedikleri engin suyu. Buna deniz deniyordu, sonradan öğrendiler, boğuldular…

Ulaşmayı başaranlar ise sömürgecilik ve kölecilik geleneğini üzerinden yüzyıl geçmiş olmasına rağmen hala DNA’larında barındıran devlet yöneticileri tarafından ya geri yollanmaya ya da medeni anlamda çok daha geri ve yine hiç tanımadıkları farklı topraklara, iklimlere sürgün edildiler, edilmek isteniyorlar.
Yıl 2016… ‘Somewhere in Mediterranian’… ‘Akdeniz’de Bir Yerde’… Serginin açılışı ‘Herhangi Bir Zaman’, serginin yeri ‘Akdeniz’ olarak duyuruldu.
Bu kafa karıştırıcı ifadeler UWAW tarafından özellikle kullanıldı. Çünkü insanlar kendilerinden uzak olaylara ilgilerini hiç odaklamadılar. Dolayısıyla bu çalışmanın ne açılışı ne de yeri kimseyi ilgilendirmeyecekti. Boğulan bedenlerde hapsolan son hava baloncuğunun suya salındığı an…
UWAW bu gerçeği uzak iklimlerdeki insanların da içinde hissedebilmeleri umuduyla bir video art üretti.